Πρώτα δυο αναγκαίες διευκρινίσεις, καθώς αρκετοί μού λένε βάλε και τούτον βάλε κι εκείνον τον κινηματογράφο. Το «οδοιπορικό» λοιπόν, εκ των πραγμάτων, έχει και ελαφρώς βιωματικό χαρακτήρα, περιλαμβάνοντας μόνον αίθουσες στις οποίες έχω υπάρξει θεατής. Επίσης, καλύπτει κινηματογράφους μόνον της Αθήνας με τη στενότερη έννοια του όρου, και όχι ας πούμε του Πειραιά, της Καλλιθέας, των δυτικών προαστίων, κ.λπ.
Αφού λοιπόν την προηγούμενη εβδομάδα «ανέβηκα» προς λεωφόρο Αλεξάνδρας και Αμπελόκηπους, καιρός να αρχίσω τώρα να… κατεβαίνω πάλι. Στη στροφή,
