Παρακολουθώντας την ισοπεδωτική, παραπλανητική και συνθηματολογική επίθεση της Αντιπολίτευσης για την πολιτική του Προέδρου και τους χειρισμούς για ΑΟΖ- Συνομιλίες, θεωρώ ορθό να ακολουθήσω τον άλλο δρόμο, το δρόμο της αλήθειας και της αντικειμενικότητας με την παράθεση της πραγματικότητας και μόνον της πραγματικότητας.
Σταχυολογώ, λοιπόν, τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία, αφήνοντας τον κάθε πολίτη να κρίνει.
1. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με συνέπεια υλοποίησε τις προειδοποιήσεις του προς τη Τουρκία και τη διεθνή κοινότητα ότι θα αναστείλει την παρουσία του στις συνομιλίες εάν παραβιασθούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδος μας. Ούτω και εγένετο. Αυτοί που διαφωνούν έντονα σήμερα, μήπως θέλουν τελικά τον Πρόεδρο να επιστρέψει στις συνομιλίες άνευ όρων; Εάν όχι και πραγματικά συμφωνούν τότε ως προς τι οι φωνασκίες και οι χαρακτηρισμοί για τη βασική πολιτική που συμφωνούν και οι ίδιοι;
2. Κατηγορείται ο Πρόεδρος ότι τάχατες εφαρμόζει πολιτική καλού παιδιού. Είναι πολιτική καλού παιδιού να αντιστέκεσαι στους εκβιασμούς, να καταγγέλλεις όσους δεν σέβονται τα δίκαια της Κύπρου και να μην επανέρχεσαι σε συνομιλίες εάν δεν αρθούν οι παράνομες ενέργειες της Τουρκίας. Τι διαφορετικό προτείνει η Αντιπολίτευση;
3. Κατηγορείται ο Πρόεδρος ότι τάχατες έβαλε τα αυγά του στο ίδιο καλάθι, το καλάθι των Αμερικανών και ότι τάχατες καταστρέψαμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία. Ο ίδιος ο πρέσβης της Ρωσίας το διαψεύδει αλλά και τα ίδια τα γεγονότα αφού για πρώτη φορά Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας θα συναντηθεί με τον πανίσχυρο Πρόεδρο της Ρωσίας τον κ.Πούτιν. Πιστεύω είναι η ώρα να κατανοήσουν κάποιοι ότι στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι αλλά συμφέροντα. Θυμίζω τις πρόσφατες δηλώσεις του Πούτιν για την Κύπρο αλλά και τις παρακλήσεις του κ. Χριστόφια στη Ρωσία για δανεικά προς αποφυγή της Τρόϊκας όπου του έκλεισαν την πόρτα.
4. Επιρρίπτεται ευθύνη στον Πρόεδρο γιατί κατήγγειλε δημόσια την απαράδεκτη Έκθεση του Γ.Γ.ΟΗΕ και τον Αμερικανό Πρέσβη και την ίδια στιγμή ασκείται κριτική στον Πρόεδρο ότι εφαρμόζει πολιτική καλού παιδιού. Η αντίφαση και ο παραλογισμός στο απόγειό του. Δηλαδή η αντιπολίτευση θα προτιμούσε να μην ασκήσει κριτική ο Πρόεδρος και να αποκρύψει από το λαό τις αλήθειες και τα πραγματικά γεγονότα. Ουσιαστικά η Αντιπολίτευση κατηγορεί τον πρόεδρο για την ειλικρίνεια που επέδειξε, τη μαχητικότητα του και το σεβασμό του στο κυπριακό λαό.
Μπορώ να παραθέτω ατέλειωτες αντιφάσεις, αλληλοαναιρέσεις και αυτοακυρώσεις της Αντιπολίτευσης που δυστυχώς αποδεικνύει ότι πρωτίστως γνοιάζεται στο να ασκεί λαϊκιστική και παραπλανητική αντιπολίτευση παρά να προτείνει λύσεις και να προβάλλει επιχειρήματα για τα σοβαρά θέματα του τόπου.
Παρά ταύτα, ο Πρόεδρος προχώρησε ένα βήμα μπροστά παρέχοντας τη δυνατότητα στην Αντιπολίτευση να συνδιαμορφώνει υπεύθυνα πολιτική και στρατηγική και για το Κυπριακό και για την Οικονομία, απευθύνοντας πρόσκληση συμμετοχής σε Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Φαίνεται ξεκάθαρα όμως ότι η Αντιπολίτευση αντί να αξιοποιήσει τη γενναιόδωρη ενωτική πρόταση του Προέδρου, προτιμά την ανέξοδη, διχαστική ισοπεδωτική Κριτική, μάλιστα, σε πολύ δύσκολους καιρούς για το τόπο.
Συγγνώμη, παρασυρόμενος από το μονόπλευρο “πυρ ομαδόν” της Αντιπολίτευσης προς τον Πρόεδρο, παραλίγο να λησμονήσω να υπομνήσω ότι για ότι συμβαίνει για 40 χρόνια στο τόπο μας αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η Τουρκία και ότι αντίπαλος μας είναι η Τουρκία, οι προκλήσεις και η επιθετικότητα της και όχι οι αντίπαλες πολιτικές δυνάμεις ή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Μετά από 40 χρόνια εισβολής και κατοχής δεν κατέστη κατανοητό ότι η ενότητα δυνάμεων είναι ένα ισχυρό όπλο απέναντι στη Τουρκία, που δυστυχώς παραμένει πολλές φορές σε αχρησία.
Γράφει: Λευτέρης Χριστοφόρου
