Μετά από 15 και πλέον ημέρες αλλεπάλληλων «κουρεμάτων» και εντατικών μαθημάτων στη νέα σχολή κουρέματος έφτασε επιτέλους η στιγμή για μια σύνοψη όλων των νέων γνώσεων που έχουμε αποκομίσει αυτές τις μέρες ως αποτέλεσμα της φοίτησης μας. Η λειτουργία της σχολής όπως και όλα τα μαθήματα είναι φυσικά μια ευγενική χορηγία της μεγάλης μας Ευρωπαϊκής οικογένειας στα πλαίσια πάντα της αλληλεγγύης.
Πρώτα και πάνω από όλα μαθήματα δημοσιογραφίας. Από το μετρ του είδους Γιάννη Καρεκλά, ο οποίος στην προσπάθεια του να μας πείσει για την ανάγκη να «σκύψουμε» ευλαβικά μπροστά στους Ευρωπαίους -δήθεν- εταίρους επιστράτευσε μια σειρά καλεσμένους με απειλητικές διαθέσεις, το άθροισμα της ηλικίας των οποίων ήταν ίσο με το ποσό ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών μας. Κάθε εκπομπή συνοδευόταν φυσικά από τα, γνωστά πλέον για τα ρίγη συγκίνησης που προκαλούν στο παγκόσμιο, διαγγέλματα του κ. Καρεκλά.
Παράλληλα με τα πιο πάνω μαθήματα παρακολουθήσαμε και εντατικά μαθήματα καταστροφολογίας. Κατάρρευση, χρεοκοπία, διάλυση. Έσπευσαν μάλιστα να μας περιγράψουν οι ειδήμονές και το σκηνικό της επιστροφής στη λίρα: τέρμα τα φάρμακα, τα τρόφιμα, οι αντιβιώσεις – χανόμαστε. Επιστροφή στη λάμπα πετρελαίου και στην ανέχεια. Πάνε τα αυτοκίνητα, επιστροφή στο τετράποδο. Φεύγει η τηλεόραση LED, επιστρέφει η μαυρόασπρη αμπούστα. Από το i-phone 5 στο βαλιτσάκι-Motorola. Επιστροφή στα DOS και στο Pentium I. Μαύρο σκοτάδι δηλαδή.
Τις δύσκολες αυτές ημέρες παρακολουθήσαμε φυσικά και μαθήματα οικονομίας και οικονομικών. Οι χρηματιστές του 1999, που την είδαν διεθνολόγοι/ συνταγματολόγοι το 2004, και επιχειρηματίες γης το 2008 για να μετατραπούν σε πυροτεχνουργούς το 2011, το 2013 την είδαν οικονομολόγοι. Μέσω των μαθημάτων αυτών εμπλουτίσαμε το λεξιλόγιο μας με κορυφαία λέξη το ELA (να δεις). Βελτιώσαμε επίσης την αριθμητική μας αφού για πρώτη φορά ανακαλύψαμε αριθμούς με ψηφία που δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχαν. Ως απορία όμως παραμένει η ταχύτητα με την οποία οι ειδήμονες αυτοί άλλαζαν στούντιο καναλιών η οποία γινόταν ταυτόχρονα με το ζάπινγκ.
Μαθήματα αποτελεσματικής διαπραγμάτευσης μόνο ένας θα μπορούσε να δώσει. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου – respect! Μετά την πρώτη απόφαση για κούρεμα κάλεσε σε ξεσηκωμό για να καταψηφιστεί. Στο δεύτερο γύρο και αφού εξαιρέθηκε η Ελληνική (Αγία) Τράπεζα, κάλεσε σε ψήφιση των σχετικών νομοσχεδίων. Στη συνέχεια ο Πανίκος πήγε να του χαλάσει τη σούπα αφού διέγραψε τις μετοχές του στην Τράπεζα Κύπρου. Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο – κυριολεκτικά. Διότι ο Μακαριότατος εξασφάλισε και διάταγμα κατά της απόφασης αυτής. Το οποίο διάταγμα χρησιμοποιεί ως διαπραγματευτικό χαρτί για αλλαγή Υπουργού Οικονομικών και Διοικητή ΚΤ. Καμιά διαφωνία με το respect;
Εμείς καρφωμένοι μπροστά σε μια οθόνη, ο Πρόεδρος κλειστός στο προεδρικό, έπρεπε να βρεθεί και ένας τρόπος επικοινωνίας. Και το όνομα αυτού twitter. Μαθήματα λοιπόν κοινωνικής δικτύωσης. Πρόεδρε, σε ευχαριστούμε που μας μετέτρεψες σε twitter-addicts αφού ομολογουμένως ήταν η μοναδική πηγή χαράς και γέλιου. Εκεί για 15 και πλέον ημέρες μοιραζόμασταν όλοι τον πόνο και το χιούμορ μας. Εκεί γράψαμε ιστορία με τις #cyprus_movies. Στο twitterμάθαμε και το λόγο που σηκώθηκες δύο φορές στο Eurogroup: όχι για να φύγεις, αλλά για να βάλεις παγάκια!
Αναγκαίο το χιούμορ στις μέρες μας, αναγκαία όμως και η σοβαρότητα.
Διότι άλλο κούρεμα και άλλο δούλεμα. Και εκτός από το μεγάλο κούρεμα αυτές τι ημέρες έπεσε και πολύ δούλεμα.
Δεν εξηγείται αλλιώς η άνευ ορίων ευρωλαγνεία και η εμμονή ανεξαρτήτως κόστους σε ένα αποδεδειγμένα πλέον ανύπαρκτο δήθεν Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η άποψη γύρω από την καλή Τρόικα και εμάς που τα φάγαμε είναι το λιγότερο χυδαία. Πρώτο διότι ΔΕΝ τα φάγαμε όλοι μαζί και δεύτερο διότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καταστρέφει ένα ολόκληρο λαό επειδή απλά τον έχει ανάγκη. Αυτό απέχει από την Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη όσο και αυτό που βιώνει σήμερα ο Ελληνικός λαός από την ανάπτυξη.
Έχοντας πλέον ζήσει τη συμπεριφορά αυτή, η απαλλαγή το συντομότερο δυνατόν από την Τρόικα είναι μονόδρομος. Και σε αυτό το μονόδρομο ΟΛΑ τα ενδεχόμενα θα πρέπει να τύχουν σοβαρής μελέτης και επεξεργασίας. Ανάμεσα σε αυτά, ναι και η επιστροφή στη λίρα. Αυτό απαιτεί η υπεύθυνη στάση. Χωρίς επιστημονικά ατεκμηρίωτους εξορκισμούς και καταστροφολογίες.
Μπροστά μας δυστυχώς έχουμε το παράδειγμα του Ελληνικού λαού: Ανέχεια, άστεγοι, υποσιτισμός και λιποθυμίες μαθητών, καθημερινές αυτοκτονίες, θάνατοι από ελλείψεις στα νοσοκομεία και από αναθυμιάσεις. Αυτό είναι λοιπόν «προσήλωση στο ευρώ»; Αυτό είναι προσήλωση στο «Ευρωπαϊκό όραμα» που θέλουν κάποιοι να μοιραστούμε; Εύκολος δρόμος δεν υπάρχει. Υπάρχουν όμως ερωτήματα: εξαθλίωση, μόνιμη εξάρτηση και παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας ή μεγάλες και σοβαρές δυσκολίες με προοπτική και μέλλον στο να διαφεντεύουμε τον τόπο μας;
Είναι ένα μάθημα που το έχω αφήσει τελευταίο. Μάθημα μοναξιάς. Μάθαμε λοιπόν, με το σκληρό δυστυχώς τρόπο, ότι είμαστε μόνοι. Είτε εντός, είτε εκτός ευρώ και Ευρώπης. Απόλυτα μόνοι. Το στοίχημα είναι να μετατρέψουμε τα δικαιολογημένα συναισθήματα αγανάκτησης, οργής και λύπης σε πείσμα και προσπάθεια για να στηριζόμαστε πλέον στις δικές μας δυνάμεις. Ας αφήσουμε λοιπόν την προσήλωση σε νομίσματα και χρεοκοπημένους θεσμούς και ας προσηλωθούμε στους ανθρώπους μας. Και ας επενδύσουμε σε αυτούς. Διότι όπως έχουμε διαπιστώσει μετά τα τελευταία γεγονότα, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη επένδυση, η επένδυση στον άνθρωπο είναι η μόνη σίγουρη και με ψηλές αποδόσεις!
Γράφει: Λεόντιος Φιλοθέου
