Οι συγκρούσεις πρέπει να αποφεύγονται. Αυτό όμως δεν είναι αυτοσκοπός και σίγουρα δεν μπορεί να γίνεται σε βάρος του κύρους του θεσμού που υπηρετεί κανείς.
Ένα μήνυμα που έχει, δυστυχώς, περάσει στους πολίτες είναι ότι δεν μπορούν να εμπιστεύονται κανέναν όσο υψηλό και αν είναι το αξίωμα που υπηρετεί. Ο ίδιος ο Πρόεδρος φάνηκε ασυνεπής στις “Δεσμεύσεις” του, Προεκλογικές και μετεκλογικές. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης επιχείρησε να μας πεισει οτι η νομιμότητα είναι λεπτομέρεια. Το Υπουργικό προσέλαβε παράνομα συμβούλους στα Υπουργεία κανοντας ατυχώς χρηση του αρθρου 11. Με τον ίδιο τρόπο διόρισε και επίτροπο.
Εκ του αποτελέσματος αυτή η εικόνα πλήττει το κύρος των θεσμών και οδηγεί στην απαξίωση.
Όμως το πρόβλημα δεν είναι οι θεσμοί. Το πρόβλημα εστιάζεται σε αυτούς που εχουν επιλεγεί/εκλεγεί/διοριστεί για να τους υπηρετούν.
Η δε απαξίωση ξεκινά από τη στιγμή που επιβεβαιώνεται η ασυνέπεια.
Ισχυρίζονται οι κυβερνώντες πως: “Θα πληρώσουν όσοι συνέβαλαν στο μέγιστο οικονομικό έγκλημα”, τη στιγμή που διαβρώνεται η αξιοπιστία των διαδικασιών από τους ίδιους με τις αποφάσεις που έλαβαν ως προς τις διαδικασίες και με τις συνεχείς ατυχείς δηλώσεις και πράξεις.
Νομιμοποιείται ο Πρόεδρος να ορίζει επιτροπή να ελέγξει εκροές κεφαλαίων της οικογενειας του;
Νομιμοποιείται ο εκπρόσωπος τύπου να ψεύδεται προκειμένου να υπερασπιστεί τη νομιμότητα της επιτροπής με αναφορές σε ανύπαρκτη γραπτή γνωμάτευση του Εισαγγελέα;
Περαν αυτου ομως ο Εισαγγελέας θα πρέπει να εξηγήσει πως αποδέχτηκε τη λειτουργία μιας επιτροπής τη στιγμή που γνώριζε οτι ήταν παράνομος ο διορισμός της. Θα πρεπει επίσης να απαντήσουν γιατί επιμελώς είχαν αποφύγει από την αρχή τον διορισμό ποινικών ανακριτών.
Αυτό που προήχε προφανώς δεν ήταν η τιμωρία των ενόχων. Προφανώς προήχε η επικοινωνιακή πολιτική του Προέδρου και της Κυβέρνησης του με τίμημα την αλήθεια και την τιμωρία των πραγματικών ενόχων που διαχειρίστηκαν και καταχράστηκαν εκατομμύρια. Να θυμήσω ομως και δυο άλλες περιπτώσεις όπου κατά την προσωπική μου άποψη οι θεσμοί ολιγώρησαν. Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας μας, ο τρόπος διαχειρίσης.
Σε επιστολές μου προς την ΜΟΚΑΣ για το θεμα Ντ. Μιχαηλιδη η απάντηση που έπαιρνα ήταν επεξηγηματική ως προς τον κύκλο εργασιών της ΜΟΚΑΣ. Στις επιστολές αναφερόταν ότι η συγκεκριμένη υπηρεσία είχε ευθύνη μόνο για νομιμοποίηση παράνομων εσόδων και όχι για θέματα διαφθοράς. Μετά από ένα χρόνο εκδόθηκε κατηγορητήριο από τις ελληνικές αρχές ακριβώς γι αυτό: νομιμοποίηση παράνομων εσόδων. Η Λαική Τράπεζα είχε αναφέρει το Μάιο του 2012 την ύποπτη διακίνηση του 1 εκ, αναφέρομαι στην περίπτωση Χρ. Χριστοδουλου και δεν ίδρωσε το αυτί κανενός.
Θεωρώ ότι πολλοί σε αυτόν τον τόπο μιλούν για ηθική όμως με τη στάση τους την έχουν ξεγυμνώσει.
Παρ’ όλα αυτά οι Θεσμοί επιβάλλεται να προστατευτούν. Ας κριθούν όσοι φάνηκαν ανεπαρκείς να τους υπηρετήσουν.
Άλλο οι Θεσμοί και άλλο η κομματική τους διαχείριση.
Γράφει: Ειρήνη Χαραλαμπίδου
