Είναι θετικό το γεγονός ότι ο έντιμος Υπουργός της Παιδείας και του Πολιτισμού τοποθετήθηκε δημόσια και παρέθεσε τις απόψεις του για το προτεινόμενο σύστημα διορισμού στην εκπαίδευση.
Είναι γεγονός ότι ο κ. Καδής παραθέτει αρκετές αλήθειες που αφορούν την ανάγκη εξυγχρονισμού του υφιστάμενου συστήματος, αλλά δυστυχώς ΟΧΙ όλες.
Επί της ουσίας, λοιπόν, και συμπληρωματικά με τα όσα αναφέρει ο κ. Υπουργός στο άρθρο του, στα πλαίσια του δημόσιου διαλόγου, σε συνάρτηση με το δικαίωμα της κοινωνίας να γνωρίζει ΟΛΗ την ΑΛΗΘΕΙΑ και όχι τη μισή, παραθέτω κάποιες «αλήθειες» οι οποίες αγνοούνται από το άρθρο του κ. Υπουργού:
Αλήθεια 1η : Είναι γεγονός ότι η πολιτική πίεση που ασκείται σε κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα για αλλαγή του συστήματος διορισμού και δημιουργίας «ελπίδας διορισμού» στις δεκάδες χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς, είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Αυτό μπορεί να μεταφραστεί σε μια μεγάλη ευκαιρία είσπραξης ψήφων από τις πολιτικές δυνάμεις που θα «τολμήσουν» να το αλλάξουν, από μια μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων, η οποία μάλιστα ανήκει και στις ευάλωτες ομάδες της κοινωνίας μας, αφού οι περισσότεροι είναι άνεργοι.
Αλήθεια 2η : Από τη στιγμή που μετρούμε χιλιάδες αδιόριστους εκπαιδευτικούς εγγεγραμμένους στους καταλόγους διοριστέων, είναι και πάλι γεγονός ότι δεν έχει κανένα μέλλον όποιος σπουδάζει ή θα σπουδάσει σε οποιοδήποτε κλάδο που σχετίζεται με τη δημόσια εκπαίδευση, αν στόχος αυτού είναι η σύντομη επαγγελματική αποκατάσταση. Το γεγονός αυτό, το οποίο καταγράφει με διαφορετικό τρόπο και ο έντιμος κ. Υπουργός, έχει υποβαθμίσει αισθητά τους αντίστοιχους κλάδους των Δημοσίων και Ιδιωτικών Πανεπιστημίων της Κύπρου. Αυτό και πάλι μεταφράζεται ως ΜΕΓΑΛΗ απώλεια χρημάτων για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Την ίδια ώρα, η πρόταση και η πρόθεση να αλλάξει το σύστημα, όχι μόνο θα «αναβαθμίσει» τους αντιστοίχους κλάδους, αλλά θα ενισχύσει και τα μεταπτυχιακά προγράμματα, αφού οι χιλιάδες των αδιόριστων εκπαιδευτικών θα τρέξουν να αποκτήσουν μεταπτυχιακό για να αυξήσουν τις ελπίδες διορισμού τους. Συνεπώς, πέραν των πολιτικών πιέσεων, υπάρχουν και τα οικονομικά οφέλη που θα αποκτήσουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Αλήθεια 3η : Τα επόμενα 10 χρόνια είναι ελάχιστοι οι νέοι διορισμοί στην εκπαίδευση, ειδικά στη Δημοτική Εκπαίδευση, αφού ελάχιστες θα είναι οι αφυπηρετήσεις. Συνεπώς, είναι ίσως η σημαντικότερη ΑΛΗΘΕΙΑ ότι η θέση διορισμού που θα κερδίσει κάποιος με το νέο σύστημα διορισμού θα είναι θέση υφιστάμενου συνάδελφου συμβασιούχου με περισσότερα από 3 χρόνια υπηρεσίας ως συμβασιούχου, αλλά και 4 ως αντικαταστάτη.
Αλήθεια 4η : Με κανένα τρόπο η νέα πρόταση δε διασφαλίζει τους υφιστάμενους συναδέλφους με Υπηρεσία, είτε συμβασιούχους είτε αντικαταστάτες. Αντίθετα, κινδυνεύει η θέση του 30% των συμβασιούχων, αδικούνται ΟΛΟΙ οι αντικαταστάτες εκπαιδευτικοί, και ΟΛΟΙ οι συνάδελφοι θα υποστούν τη διαδικασία των εξετάσεων, τη στιγμή μάλιστα που οι περισσότεροι έχουν υπηρεσία πέραν των 5 χρόνων.
Αλήθεια 5η : Το υφιστάμενο σύστημα είναι το πιο διαφανές αλλά δεν είναι αξιοκρατικό. Αυτή είναι μια μεγάλη ΑΛΗΘΕΙΑ πάνω στην οποία πρέπει να κτίσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ. Το υφιστάμενο σύστημα είναι το πιο διαφανές, δεν υπάρχουν παρεμβάσεις και όλοι μα όλοι όσοι είναι στον κατάλογο έχουν περάσει από εξετάσεις στο γνωστικό αντικέιμενο στη διαδικασία απόκτησης του πτυχίου τους και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από ΚΑΝΕΝΑ. Το μόνο λοιπόν που απομένει είναι να βρούμε τους πιο άξιους από αυτούς. Αλήθεια οι εξετάσεις που προτείνει το νέο σύστημα είναι το μέσο για να εντοπίσουμε τους πιο άξιους εκπαιδευτικούς; Αλήθεια αυτοί που θα αποτύχουν στις εξετάσεις δεν μπορούν να είναι άξιοι και ικανοί εκπαιδευτικοί; Λοιπόν, η ΜΕΓΑΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ η οποία δε λέγεται στην κοινωνία, είναι ότι το υφιστάμενο σύστημα έχει ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΕΞΟΔΟΥ των «ανάξιων» εκπαιδευτικών από την εκπαίδευση. Αυτούς τους μηχανισμούς εξόδου τους συναντάμε κατά τη διάρκεια μονιμοποίησης ενός εκπαιδευτικού, όταν σε αυτό το στάδιο ο υπό δοκιμασία μόνιμος εκπαιδευτικός εξετάζεται μέσα στην τάξη από τους επιθεωρητές. Συνεπώς έχουμε ήδη ένα σύστημα διαφανές, το οποίο έχει τους μηχανισμούς να εντοπίζει τους πιο άξιους εκπαιδευτικούς και να αποβάλει τους ανάξιους.
Αλήθεια 6η : Είναι αλήθεια ότι οι εκπαίδευτικοί περιμένουν χρόνια για να διοριστούν με αποτέλεσμα να μην έχουν επαφή με το επάγγελμα μέχρι να διοριστούν. Και τι έκανε η πολιτεία γι΄ αυτό; Αντί να δώσει λύση σε αυτό το πρόβλημα το έκανε ακόμα χειρότερο με την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 62+ στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και στα 64+ στη Δευτεροβάθμια και την ίδια στιγμή μείωσε και μειώνει τις θέσεις εργασίας στην Εκπαίδευση με διάφορες διαρθρωτικές αλλαγές, όπως τις ονομάζουν, στο πλαίσιο των πολιτκών λιτότητας. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που κάποιοι δημιουργούν ή οξύνουν ένα πρόβλημα και μετά το επικαλούνται για να επιβάλουν αυτό που επιθυμούν!
Υ.Γ.: Η ΑΛΗΘΕΙΑ της ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ των Εκπαιδευτικών με ΥΠΗΡΕΣΙΑ: Αλήθεια κ. Υπουργέ εξετάστηκε το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν 2 καταλόγοι, ο πρώτος με όλους τους Εκπαιδευτικούς με Υπηρεσία στα Δημόσια Σχολεία και ο Δεύτερος βάση της νέας πρότασης και όταν εξαντληθεί ο πρώτος κατάλογος να ισχύσει ο Δεύτερος; Χωρίς χρονικά πλαίσια και χωρίς να αδικούνται οι υφιστάμενοι Εκπαιδευτικοί με Υπηρεσία. Αυτό το ενδεχόμενο έχει εξεταστεί κ. Υπουργέ ή και αυτό έχει νομικά προβλήματα;
Γράφει: Απόστολος Σκουρουπάτης
