Κάθε χρόνο κατά τη (χθεσινή) Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών ακούγονται νούμερα, στατιστικά, ευχολόγια, βαρύγδουπες εξαγγελίες, τι έγινε, τι ΘΑ γίνει, τι έπρεπε να είχε γίνει, τι θα μπορούσε να γίνει, συνοδεία των απαραίτητων αφορισμών, δακρύων και εμψυχωτικών τσιτάτων για μια μελλοντική κοινωνία όπου οι άντρες ΔΕΝ είμαστε η Νο1 αιτία θανάτου των γυναικών.
Κάθε χρόνο ακούμε πάνω κάτω τα ίδια χωρίς πρακτικά να αλλάζει κάτι. Συγγνώμη, γράψτε λάθος. Αλλάζει. Ο αριθμός των κακοποιημένων, βιασμένων και δολοφονημένων γυναικών.
