«Τα παιδιά μας και τα μάτια μας», μια φράση με χίλιες έννοιες. Μια φράση γεμάτη έγνοια, φόβο και ανησυχία. Είναι μια προειδοποίηση και μία «κραυγή αγωνίας» για τους κινδύνους που υπάρχουν εκεί έξω, από πρόσωπα που είδαν και ένιωσαν την απελπισία στην πιο άσχημή της μορφή. Θύματα αυτής της τερατόμορφης ασχήμιας, τα πιο αγνά και αθώα πλάσματα, μικρά ανήλικα παιδιά.
Δυστυχώς, οι καιροί έχουν αλλάξει κι εμείς ζούμε ακόμη σε ένα κόσμο «γυάλινο», αγγελικά πλασμένο, όπου η κακία και η μοχθηρία δεν έχουν θέση στη καθημερινότητά μας.
