Μετά έρχεται η τσόχα – ένα μείγμα από μαλλί και νάιλον – που κολλάει με προσοχή πάνω στη μπάλα, και με τη βοήθεια ατμού «φουσκώνει» για να αποκτήσει το σωστό φινίρισμα. Τελευταίο βήμα; Έλεγχος ποιότητας και… στάμπα με το λογότυπο!
Όσο για το χρώμα, μέχρι τη δεκαετία του ’70 οι μπάλες ήταν λευκές ή μαύρες. Αλλά με την έγχρωμη τηλεόραση μπήκε στο παιχνίδι το έντονο κίτρινο – ή αλλιώς “τελεοπτικό νέον”, όπως θα μπορούσε να λέγεται. Η…
