Κάθε πέντε με δέκα λεπτά μια κραυγή, ένα κλάμα, σκίζει την ησυχία στο τοπικό νοσοκομείο του Κότσανι. Νεαρές μητέρες καταρρέουν η μία πίσω από την άλλη μπροστά μας και το αίμα μας παγώνει. Κάποιοι αγκαλιάζονται και κλαίνε σιωπηλά. Χρειάστηκαν ελάχιστες μικρές σπίθες για να γίνει το αυτοσχέδιο κλαμπ πύρινη κόλαση και να καταπιεί τη νεολαία της πόλης τα ξημερώματα στις 16 Μαρτίου. Φόβος, ανασφάλεια, απελπισία. Κάθε γονιός προσεύχεται να…
