Οι γεωπολιτικές κρίσεις πάντα πυροδοτούν δύο τάσεις στον δημόσιο λόγο. Μια εσχατολογία του τύπου «αρχίζει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος» με μπόλικη συχνά συνωμοσιολογία. Και μια υποτίθεται ψύχραιμη στάση που συχνά υποκρύπτει και μια ελιτίστικη θέση τού «έχω το απόλυτο ερμηνευτικό κλειδί στα χέρια μου». Λογικά και τα δύο θα έλεγε κάποιος. Και πολύ περισσότερο εντός ενός καλώς εννοούμενου διαλόγου. Σύγχρονο στοιχείο εξάλλου στις διεθνείς σχέσεις είναι μια νέα ρευστότητα, ανάδυση νέων αξόνων, υποχώρηση παραδοσιακών δυνάμεων και όλα όσα κατά καιρούς διατρέχουν την επικαιρότητα και δίνουν χώρο σε αναγνώσεις.
