Παλιά, υπήρχαν διάφοροι ευφάνταστοι τρόποι. Στη Δύση, ο δημοφιλής διαμελισμός διά των ίππων (τα άκρα του καταδικασμένου ήταν δεμένα σε άλογα που έτρεχαν προς διαφορετικές κατευθύνσεις), ο διαμελισμός με πριόνι (ο καταδικασμένος τεμαχιζόταν κρεμασμένος ανάποδα), και πολλές δημιουργικές παραλλαγές τους (διαμελισμός-κρέμασμα-τεμαχισμός, κρέμασμα-διαμελισμός-αποκεφαλισμός-τεμαχισμός)· στην Ανατολή διάσημος ήταν ο ανασκολοπισμός, κοινώς παλούκωμα. Κοινό ζητούμενο παντού να μην πεθάνει γρήγορα ο καταδικασμένος, ώστε να παρατείνεται η τιμωρία – και το θέαμα. Εκεί φαινόταν η αξία του δήμιου.
Και βέβαια, υπήρχαν πάντα τα ταξικά· γιατί,
