Στην Κριτική του πρακτικού Λόγου(1788), ο Καντ μας καλεί να φανταστούμε έναν άνδρα που λέει ότι όποτε περνάει μπροστά από έναν «συγκεκριμένο οίκο» (ανοχής) καταλαμβάνεται από έναν ακατανίκητο πειρασμό. Οταν όμως πληροφορείται ότι μπροστά στον οίκο θα τοποθετηθεί μια κρεμάλα έτσι ώστε μόλις βγει θα απαγχονιστεί, διαπιστώνει ότι μπορεί να αντισταθεί θαυμάσια στον πειρασμό. Ολοι οι μοιραίοι πειρασμοί υποχωρούν τελικά μπροστά στην απειλή προς τη ζωή.
Αν όμως ζητηθεί από τον ίδιο άνθρωπο να καταδικάσει σε θάνατο έναν αθώο,
