Παρά την υποτιθέμενη αυτοκριτική της Ευρώπης – όχι πάντα με τον ίδιο τρόπο και σίγουρα όχι στον ίδιο βαθμό – γύρω από την αποικιοκρατία και τα εγκλήματά της, είναι σαφές ότι ένας ορισμένος τρόπος σκέψης, που ανάγεται στην αποικιακή περίοδο, παραμένει ενεργός τόσο μέσα στις κοινωνίες όσο και μεταξύ αυτών που χαράζουν πολιτική.
Και ο πυρήνας αυτής της αντίληψης παραμένει μια ορισμένη σύνδεση της Ευρώπης με τη «λευκή φυλή». Μικρή σημασία έχει ότι η «λευκότητα» είναι στην πραγματικότητα μια ιδεολογική κατασκευή και ότι τα όρια αυτών που θεωρούνταν «λευκοί» δεν ήταν τόσο σαφή και συχνά μετατοπίζονταν,
