«Η τέχνη του μπαρόκ δεν επιθυμεί θαυμασμό για ομορφιά της μορφής και υπέρτατων ιδιοτήτων της φύσης, όπως στην Αναγέννηση, αλλά θέλει να εξυψώσει τις δυνατότητες συναισθηματικής αντίδρασης που βρίσκονται ήδη στον θεατή και που μάλιστα όντας κοινές συνιστούν τον χαρακτήρα μιας κοινωνίας» γράφει ο ιταλός ιστορικός Τζούλιο Κάρλο Αργκάν για τις εφήμερες γιορτές μπαρόκ στις ευρωπαϊκές πόλεις του 17ου αιώνα. Η παράδοση αυτών των γιορτών μετέτρεπε την πόλη σε μια θεαματική σκηνή με υπερβολικές πομπές, θεατρικά δρώμενα με σκηνικά μεταφερόμενα σε άρματα ή μηχανισμούς σε προσόψεις εκκλησιών,
