Επάνοδος στη «ρωμαιολογία» έπειτα από ανάπαυλα μίας μόνο εβδομάδας, ίσα ίσα για να ξεκουραστούν… τα μολύβια μου.
Και πρώτα, μια γενικότερη επισήμανση, νομίζω σημαντική για όποιον ασχολείται –έστω και ερασιτεχνικά αλλά πάντως επίμονα, όπως εγώ– με την Ιστορία. Διαβάζουμε συχνά για εκκεντρικότητες, για ωμότητες, για αναλγησία, ακόμα και για εγκλήματα αρκετών ηγεμόνων, και βέβαια ορισμένων Ρωμαίων αυτοκρατόρων κατεξοχήν. Ποιος δεν έχει ακούσει για τις θηριωδίες του Καλιγούλα και του Νέρωνα, του Κόμμοδου και του Ηλιογάβαλου; Προφανώς υπάρχουν και στοιχεία αλήθειας σε όλα αυτά.
