Ενα μεγάλο πέπλο σκοταδιού έχει τυλίξει τη σκηνή. Το απέραντο μαύρο τοπίο που φαίνεται μπροστά μας αρχίζει να διαταράσσεται όταν κάθετοι φωτεινοί σωλήνες αναβοσβήνουν σε διαφορετικές γωνίες, αφήνοντας πίσω τους να φανούν σιλουέτες ντυμένες με φτερά, δέρματα και γούνες, ακίνητες και σοβαρές. Κάθε ακτίνα φωτός που ανάβει σπεύδει να σβήσει υπό τον εκκωφαντικό ήχο σπασίματος, σαν να αποκαλύπτει φευγαλέα μόνο τα διαφορετικά κομμάτια ενός κατεστραμμένου καθρέφτη. Οταν όλα έχουν πια ανοίξει, δίνουν χώρο σε μια γυναικεία φιγούρα που ξεπροβάλλει μέσα στο σκοτάδι.
