Το μονόπρακτο, όπως το πορτρέτο στη ζωγραφική, όπως η φόρμα σονάτας στη μουσική, όπως η αγροικία στην αρχιτεκτονική, όπως, βεβαίως, το διήγημα ή το σονέτο στη πεζογραφία, οφείλει σε λίγες σελίδες, από δύο έως το πολύ πέντε, να παρουσιάσει μια ενδιαφέρουσα σχέση ή μια ενδιαφέρουσα ανθρώπινη μορφή ή ένα πυκνό συνταρακτικό γεγονός. Δεν υπάρχει θεατρικός συγγραφέας τους τελευταίους αιώνες που να μην ξεκίνησε με μονόπρακτα. Στη δημοσιογραφία κερδίζεις μια θέση στη συντεχνία με ένα άρθρο ή ένα σχόλιο. Στη θεατρική συντεχνία με μια εμφάνιση σε έναν τριτεύοντα ρόλο.
