Πόσες ημέρες δίχως όνομα
Πόσες αυγές, πόσα φευγάτα δειλινά
Το κύμα φεύγει κι επιστρέφει
στην ίδια πάντοτε αμμουδιά
Βραδιάζει, ξημερώνει
κι εμείς ολοένα αναμετράμε
πόσα καράβια που ξεκίνησαν χωρίς εμάς
Ήρθαν και πάλι έφυγαν οι αγγελιοφόροι
χωρίς να πάρουν το δικό μας μήνυμα
Οι θάλασσες που πλάθουν νέους θρύλους
δεν αυλακώθηκαν απ’ τα δικά μας ιστιοφόρα
Τόσες ημέρες που άναψαν και σβήσαν
γλίστρησαν από την απρόσεχτη καρδιά μας
και σώρεψαν τη σκόνη τους στα πόδια μας
το πένθος και την τύψη στην ψυχή μας
Τόσα καράβια που ξεκίνησαν χωρίς εμάς
τόσα πουλιά ταξιδεμένα
από τα μάκρη τ’ ουρανού,
