Μια ενδιαφέρουσα και πλήρως αποκαλυπτική οπτική στην παγκόσμια θεατρική ιστορία είναι η μελέτη της παρουσίας, των συμπεριφορών, των αντιδράσεων και των λύσεων που δίνουν οι γυναίκες μέσα στις συνθήκες, ηθικές, υλικές, θεσμικές, κάθε εποχής. Είναι μέγα μάθημα κατανόησης του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού η θέση της γυναίκας ήδη στα ομηρικά έπη και αργότερα στις τραγωδίες. Από την Ανδρομάχη, την Πηνελόπη, την Ελένη, την Κασσάνδρα οι χαρακτηρολογικές αποστάσεις είναι σχεδόν ιλιγγιώδεις. Αφήνω έξω από την έρευνα τις ιέρειες και τις προφήτισσες, διότι η κατανόηση της ύπαρξής τους στο κοινωνικό περιβάλλον όπου δρουν είναι έξω από τα κριτήρια της τρέχουσας κοινής λογικής.
