Ανοίγεις το χαρτοκιβώτιο που έχεις φυλάξει στο πατάρι του πατρικού σου και που μέσα του έχεις καταχωνιάσει ενθυμήματα της παιδικής σου ηλικίας: μια κασέτα με το αγαπημένο σου συγκρότημα, ένα κρητικό μαχαίρι από την πενθήμερη του Λυκείου, δύο τεύχη του περιοδικού Αγόρι, ένα τετράδιο από το μάθημα των Αρχαίων. Σκόρπια τεκμήρια ενός παρελθόντος που πράγματι υπήρξε. Εικόνες ενός «κάποτε» που καθώς σου θυμίζει την εποχή της εφηβείας σου είναι ταυτόχρονα αληθινό και φαντασιακό. Υπήρξε και δεν «υπήρξε».
