Για πολλούς ήταν μια εμπειρία. Μια παράσταση που από το πρώτο έως το τελευταίο της λεπτό έμεινε πιστή στην κλασική απόδοση της τριλογίας, άγγιξε σε στιγμές τη σύγχρονη αισθητική, για να εξελιχθεί τελικά σε μια τελετουργία. Για άλλους ωστόσο, ίσως τους λιγότερο μυημένους στο σύμπαν του σκηνοθέτη, ήταν μια δύσκολη θεατρική εμπειρία που χαρακτηρίστηκε από έναν «φορτωμένο» από τις διαρκείς επαναλήψεις λόγο και μια στομφώδη εκφορά του προκειμένου να φτάσει στα ανώτερα διαζώματα της Επιδαύρου ελλείψει μικροφώνων.
Σε όποια κατηγορία κι αν αισθάνονται ότι ανήκουν οι περίπου 24.000 θεατές που γέμισαν το βράδυ της περασμένης Παρασκευής και του Σαββάτου το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου (αν συνυπολογίσουμε τα δύο sold out που ανακοίνωσε το Εθνικό Θέατρο),
