Σπάνια στο παρελθόν μού κίνησαν το ενδιαφέρον οι διαγωνισμοί τραγουδιού της Eurovision. Απέφευγα να τις παρακολουθήσω γιατί τις θεωρούσα ξεπερασμένες και ρηχές, όχι μόνο για το επίπεδο των τραγουδιών αλλά και για την όλη σκηνική αντιμετώπιση. Εντυπωσιακά, αλλά σχετικά αδιάφορα εφέ που δεν είχαν σχέση με τα θεαματικά σκηνικά, σχεδιασμένα από αρχιτέκτονες και designers των μεγάλων ροκ συναυλιών, που κατέφθαναν με αμέτρητα καμιόνια στους χώρους εγκατάστασης. Είχα τη χαρά να παρακολουθήσω τη μαγεία του στησίματος αυτών των λυόμενων πολυσύνθετων δομών,
