«Η Τέχνη για εμένα είναι ένα ιερό μυστήριο. Αισθάνομαι τυχερός που με έχει επιλέξει. Από την άλλη δεν ανήκω στους ευλογημένους που ζωγραφίζουν όμορφα και αβίαστα. Εγώ αγωνιώ, κουράζομαι, ζορίζομαι τις περισσότερες φορές δεν ξέρω τι θέλω να κάνω και να πω. Μετά ενθουσιάζομαι και αισιοδοξώ, μπερδεύομαι, ξεμπερδεύομαι, στο τέλος κάτι αρχίζει να γίνεται, και αποκτούν αξία οι φόβοι, οι αγωνίες, οι αμφιβολίες και τα ζόρια. Τότε αρχίζω να χορεύω παθιασμένα τανγκό με τον Θεό».
Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Χρήστο Αντωναρόπουλο,
