Ο Σέρχιο Πιτόλ (1933-2018) ήταν ένας αξιαγάπητος άνθρωπος. Μονίμως αφηρημένος, μύωπας που έψαχνε διαρκώς τα γυαλιά του, βαρήκοος που επαναλάμβανε την ερώτηση όπως την είχε ακούσει ώστε να απαντήσει αυθόρμητα, αδιάφορο αν η απάντησή του σχετιζόταν με την ερώτηση, αυτοσαρκαζόμενος, περίεργος να γνωρίσει τους συμμετέχοντες σε λογοτεχνικά συνέδρια και να πληροφορηθεί για το έργο τους, οργάνωνε την ανάλογη παρέα για δείπνο σε καλά εστιατόρια, όπου έπινε και κάπνιζε με μέτρο, σιωπηλός ώσπου να αρχίσει να μιλάει, καπνίζοντας αρειμανίως, για τις εμπειρίες του και για τους κορυφαίους συγγραφείς που είχε μεταφράσει,
