«Σαν ένα ιδιωτικό ημερολόγιο» φύλαγε τους στίχους του ο Αλμπέρτο Μοράβια, σημαντικός πεζογράφος, του οποίου οι πρώτες λογοτεχνικές δοκιμές ήταν ποιητικές. «Προσωπικά ποιήματα» τα αποκαλούσε. Τα έγραφε στο χέρι, τα διόρθωνε και μετά τα δακτυλογραφούσε, επεμβαίνοντας εάν το θεωρούσε αναγκαίο.
«Για πρώτη φορά αυτός που μιλά είναι ένας γυμνός άνθρωπος», γράφει για τις ποιητικές του συνθέσεις η σύζυγος και κάτοχος του δακτυλογραφημένου χειρογράφου Κάρμεν Γέρα Μοράβια. Εκατόν τέσσερα φύλλα αριθμημένα πάνω δεξιά από άλλο χέρι μέσα σε «χαρτοφύλακα από σοβιετικό δέρμα».
