Επαναφέρω σήμερα στο φως μια κριτική μου πριν από 52 χρόνια που αφορά το ανέβασμα του «Αίαντα» του Σοφοκλή από το ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία του Κωστή Μιχαηλίδη. Εχει πάντα σημασία να επανερχόμαστε σε παλιές παραστάσεις και σε παλιές κριτικές για να αντλήσουμε επιχειρήματα πάνω σε θεμελιώδη προβλήματα, όπως το τραγικό ύφος και ήθος και όπως τα λογικά, συναισθηματικά και, θα έλεγα, και τα ηθικά κριτήρια που επιστρατεύονται κάθε εποχή να κρίνει το τραγικό και το κωμικό ήθος, εφαρμοσμένο συλλογιστικά στα ίδια αιώνια κείμενα μιας ανεπανάληπτης εποχής του παγκόσμιου πολιτισμού.
