Αγαπημένε μου παλιο-εαυτέ,
Η παραπάνω φωτογραφία με όλη μας την οικογένεια μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο, στην αρχή της δεκαετίας του ’50, παραμένει στη μνήμη μου ως η επιτομή της χαράς. Αγαπώ τις αναμνήσεις μου και αγαπώ τον εαυτό μου.
Υπάρχει όμως και μια παγίδα στημένη για όλους. Μετά τη μαγική παιδική ηλικία, έρχονται τα νεανικά χρόνια με την αγωνία για την επιτυχία συγκεκριμένων (αλλά και αυθαίρετα επιβεβλημένων) στόχων. Επιλογή επαγγέλματος, κοινωνική προβολή, οικονομική επιτυχία. Θέματα για τα οποία ο νεαρός εαυτός μας δεν είχε την πείρα,
