«Δίνοντας μορφή στις μικρές γωνίες του χάους, οι μικροαφηγήσεις μπορούν να κάνουν σε μια σελίδα ό,τι το μυθιστόρημα σε διακόσιες» έγραφαν οι Τζέιμς Τόμας και Ρόμπερτ Σάπαρντ, στην προσπάθειά τους – ως επιμελητές ομότιτλης ανθολογίας – να ορίσουν το υπερμικρό διήγημα.
Η πολύ μικρή πεζογραφική φόρμα γνωρίζει στις μέρες μας τεράστια επιτυχία. Το νανο-διήγημα («μπονζάι», «flash fiction», «ιστορία φλιτζανιού του καφέ», «της ταχυδρομικής κάρτας» και άλλες ονομασίες), ταιριαστό με τις απαιτήσεις του σύγχρονου αναγνώστη και αναγνώστριας, με την ταχύτητα και το πνεύμα των καιρών,
