Ω σεις, που μέσα σε μικρή βαρκούλα
του καραβιού μου που αρμενίζει
θέτε ν’ ακούσετε την αρμονία·
γυρίστε πίσω στα γνώριμά σας ακρογιάλια:
στο πέλαο τούτο να μην ξανοιχτείτε,
γιατί, αν με χάσετε, στα σίγουρα θε να χαθείτε.
Τη ρότα που τραβώ κάνεις ποτέ δεν πήρε·
Η Αθηνά φυσά και τα πανιά γεμίζει, ο Απόλλωνας είν’ οδηγός,
κι οι Μούσες οι εννιά την Πούλια αυτές μου δείχνουν.
