Στο προηγούμενο άρθρο προσπάθησα να προσεγγίσω το περιεχόμενο, τις ιδέες, τους θεσμούς της «Ορέστειας» του Αισχύλου, αφού έχουμε την τύχη η γραπτή παράδοση να διασώζει μια ολόκληρη τετραλογία (τριλογία και σατυρικό δράμα).
Σήμερα συνεχίζω με τα προβλήματα της μορφής στην «Ορέστεια», όπως τα διατύπωσα στην κριτική μου στο «ΒΗΜΑ» το 1972, με αφορμή την παράσταση του Εθνικού Θεάτρου και του σκηνοθέτη Τάκη Μουζενίδη στην Επίδαυρο: «Πέρα, όμως, από το πρόβλημα της ουσίας είναι το μέγα θέμα της μορφής της «Ορέστειας».
