Το 1919, μαθητής στο Φιγκέρες, ο 15χρονος Σαλβαδόρ Νταλί προσφέρθηκε εθελοντικά να γράψει μια σειρά άρθρων για το περιοδικό του σχολείου, «Studium», υπό τον τίτλο «Οι μεγάλοι δάσκαλοι της ζωγραφικής». Μέσα από αυτή την πρωτοβουλία είχε την ευκαιρία να μελετήσει και να αποτίσει φόρο τιμής στους καλλιτέχνες που θαύμαζε περισσότερο, όπως τον Ντιέγο Βελάσκεθ. Ο Νταλί θεωρούσε την «κατανομή και τοποθέτηση των χρωμάτων» του Βελάσκεθ ως πρόδρομο του ιμπρεσιονισμού και, κατ’ επέκταση, του σουρεαλισμού.
Πίσω από τις ονειρικές σουρεαλιστικές του δημιουργίες η σύνδεση με τους καλλιτέχνες που προηγήθηκαν ίσως να μην είναι καθόλου σαφής.
