Θα έπρεπε να προστεθεί η λέξη «προσωπικοί», δηλαδή «οι ωραίοι προσωπικοί λογαριασμοί», ο τίτλος όμως δεν θα γινόταν μόνο αρκετά μακρύς, αλλά θα προετοίμαζε και για μια ειδικού ενδιαφέροντος θεώρηση, γεγονός που κάθε άλλο παρά συμβαίνει με το σημερινό μας σημείωμα. Αφορά σε δύο περιστατικά, ανόμοια μεταξύ τους, που θα άξιζε να μην τα ξεχάσουμε, όσοι τουλάχιστον συνέβη να τα πληροφορηθούμε, ή να προσπαθήσουμε να μην τα ξεχάσουμε, αφού και τα δύο εικονογραφούν σε ένα πολλοστημόριο έστω το απροσμέτρητο βάθος της πάντα δύσκολα ανιχνεύσιμης αλλά και πάντα γρηγορούσας ανθρώπινης εσωτερικότητας.
