Η δούλα που πρωταγωνιστεί στο έργο είναι ένα πολύ κοντινό πρόσωπο στην Εκάβη. Τη γνωρίζει πολύ καλά, τα έχει ζήσει όλα από πρώτο χέρι στο πλευρό της και την αποδομεί – για την ακρίβεια εγώ μέσω αυτής. Η Εκάβη, μας λέει, δεν είναι αυτή που βλέπετε. Μη νομίζετε ότι ήταν καμιά αγία. Ηταν μια στυγνή δολοφόνισσα. Οπότε ως θεατές έχουμε τη δυνατότητα να αμφισβητήσουμε τα λεγόμενα και τα κίνητρά της και να καταλήξουμε ότι για δικούς της λόγους – από τα απωθημένα που έχει για την κυρά της ίσως;
