Ο Χριστόφορος Λιοντάκης, ποιητής από τους πιο ενδιαφέροντες της γενιάς του 1970, αποτελεί περίπτωση δημιουργού που διαμόρφωσε με το έργο του μια φωνή η οποία μοιάζει ήπια και ισορροπημένη, στην πραγματικότητα όμως δονείται από το πάθος, την αγωνία και την ένταση του υποκειμένου να διαμορφώσει τη σύνδεσή του με τον εαυτό και με τον κόσμο. Το έργο του, σε αντίθεση με το έργο άλλων ποιητών, δεν έχει τη μορφή μιας περιοχής κρυσταλλωμένης και οριοθετημένης, αλλά ενός χώρου που παρουσιάζει την εικόνα μιας ανασκαφής.
