«Ηξερα γιατί ήθελα εκείνο το σκυλί. Ηταν ξεδιάντροπα προφανές αλλά δεν μπορούσα να το παραδεχτώ στον μικρό μου γιο. Ντρεπόμουν. Μπορούσα όμως να το παραδεχτώ στον εαυτό μου και δεν μ’ ένοιαζε. Είχα κουραστεί από τις ήττες και τις αποτυχίες. Διψούσα για νίκες. Ημουν πενήντα πέντε χρονών και δεν υπήρχε καμία νίκη στον ορίζοντα, ούτε καν κάποια μάχη. Ακόμα και οι εχθροί μου δεν ενδιαφέρονταν πια να με πολεμήσουν. Ο Ηλίθιος ήταν μια νίκη, ήταν τα βιβλία που δεν είχα γράψει,
