Κατά έναν παράδοξο τρόπο, όσο και αν η τέχνη, η λογοτεχνία στη συγκεκριμένη περίπτωση, διατηρεί μιαν αναμφισβήτητη προτεραιότητα και υπεροχή σε σχέση με την πολιτική, αισθάνεται κανείς την τελευταία, αν όχι να αθωώνεται, εν πάση περιπτώσει να μην αμφισβητείται τόσο κατηγορηματικά όταν δείχνει να μην της είναι ξένη η περιοχή της λογοτεχνίας και ιδιαίτερα όταν την προσεταιρίζεται χωρίς την άμεση ή έμμεση πρόθεση κάτι να κερδίσει. Μπορεί να έχουν περάσει δεκαετίες και ενώ έχει ξεχάσει κανείς πάρα πολλά, συνεχίζει να θυμάται την αναφορά ενός πολιτικού σε ένα μυθιστόρημα που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη του ή, Διαβάστε περισσότερα
