Μιχάλης Σαράντης
«Το συνεχές τραύμα που γίνεται τέχνη»
Πολύ ταπεινά στέκομαι απέναντι σε ένα τέτοιο θηρίο της υποκριτικής, σε έναν από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς που έχουν περάσει. Το γεγονός ότι ακόμα μιλάμε για τον άνθρωπο 100 χρόνια μετά τη γέννησή του μόνο τυχαίο δεν είναι. Ομολογώ ότι δεν ήμουν από τα παιδιά που σπουδάζοντας θέατρο θαύμαζα τον Μάρλον Μπράντο με την έννοια του ότι ήθελα να γίνω σαν αυτόν. Θυμάμαι πολλά παιδιά στη Σχολή να τον έχουν ως το απόλυτο είδωλο.
