Στο αναγνωστικό κοινό οι συνεντεύξεις με τους «γνωστούς και διάσημους» φτάνουν πάντοτε σαν ένα ακόμη δημοσιογραφικό προϊόν προς κατανάλωση. Βγάζουν τίτλο και κάνουν λεζάντα, σαν να λέμε. Αλλά κάτω από την ετικέτα – ή τη μαρκίζα του μεγάλου ονόματος, αν προτιμάτε – χάνεται η ατμόσφαιρα την ώρα της συνέντευξης. Κι όμως, εκεί χωράνε πολλά κι αποκρύπτονται άλλα τόσα: αμηχανία, προσμονή για μια καλή ατάκα, μικρές χειρονομίες με τις οποίες αυτοβιογραφείται ο συνεντευξιαζόμενος, η ανάγκη να «λυθεί» επιτέλους ο τελευταίος, γέλιο και εκνευρισμοί.
