«Ακουγα τις χωριατοπούλες των περιχώρων της Σμύρνης οι οποίες δούλευαν στα καπνά. Ο αδερφός μου κι εγώ πηγαίναμε και βοηθούσαμε κι εκεί ξημεροβραδιαζόμαστε. Οι κοπέλες αυτές τραγουδούσαν για να περάσει η ώρα. Δημοτικά τραγούδια της περιοχής, νησιώτικα και αμανέδες. Κι έτσι το αφτί μου εξοικειώθηκε με τις μελωδίες αυτές και άρχισαν κάποιες να μου αρέσουν. Ειδικά τον χειμώνα που τις ξαναθυμόμουνα έλεγα πότε να καλοκαιριάσει να τις ξανακούσω αυτές τις μελωδίες». Αυτή την τρυφερή εικόνα από τη γη όπου γεννήθηκε μετέφερε στον Λάμπρο Λιάβα ο Γιάννης Κωνσταντινίδης,
