Ο «δικός μας» Μεσαίωνας φέρει, βέβαια, το επίθετο βυζαντινός. Οικείο και ταυτόχρονα ξένο, το Βυζάντιο, το οποίο εντάσσεται στο καθ’ ημάς αφήγημα για το παρελθόν αρκετά αργά, σχεδόν στο τέλος του 19ου αιώνα, στα περίπου χίλια χρόνια ζωής του μεταμορφώθηκε από μια πολυεθνική αυτοκρατορία, όπως ήταν στο απόγειό του, σε ένα περιορισμένο στην Κωνσταντινούπολη και την Πελοπόννησο υποτελές κράτος. Αυτή του, όμως, η μεταμόρφωση αποτελεί παράλληλα ένα εξαιρετικά γοητευτικό ταξίδι στη σκιά μεγάλων και μικρών ανδρών και γυναικών, ένα ταξίδι σε στεριές και θάλασσες,
