Εχει «εκπαιδευτεί» από μικρή να εξυπηρετεί τ’ αδέρφια της και να απαλύνει κάθε δυσφορία τους. Στο δικηγορικό γραφείο όπου εργάζεται ως δακτυλογράφος νιώθει μονίμως ανεπιθύμητη. Βλέπει με τη φαντασία της διάφορα βίαια περιστατικά που έχουν ως θέμα τους τον τραυματισμό της. Οταν την καλεί ο αδερφός της, που μόλις έχει χωρίσει, δεν μπορεί να πει όχι. Φτάνει, λοιπόν, «σ’ αυτή την απομακρυσμένη βόρεια χώρα, γενέτειρα, όπως εν καιρώ αποκαλύφθηκε, των προγόνων της οικογένειάς μας, ενός αφανούς αν και κακοποιημένου γένους που με το μουλαρίσιο πνεύμα του είχε περάσει σύνορα και σύνορα και είχε πεταχτεί σε λάκκους…».
