Την τελευταία τριετία το ελληνικό κράτος γιόρτασε ή αναστοχάστηκε πάνω σε τρεις επετείους. Πρώτον, τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, που αποτελεί και την ιδρυτική του πράξη. Δεύτερον, τα 100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι συνέπειες της οποίας σηματοδότησαν την καθοριστική σε μεγάλο βαθμό γεωγραφική ολοκλήρωση του ελληνικού κράτους, τη νέα πληθυσμιακή του συγκρότηση, καθώς και την – αναγκαστική και από το διεθνές πλαίσιο – επιβολή του νέου εθνικού κέντρου ως αποκλειστικού σχεδόν σημείου αναφοράς για τον Ελληνισμό.
