Βομβαρδισμένοι αρχαιολογικοί χώροι. Λεηλατημένα μουσεία. Μνημεία που έχουν μετατραπεί σε σωρούς ερειπίων. Βιβλιοθήκες με σπάνια χειρόγραφα που έγιναν στάχτη. Αρχαία έργα τέχνης που γίνονται βορά αρχαιοκαπήλων και βρίσκουν νέα πατρίδα σε συλλογές και μουσεία στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού. Εικόνες συνυφασμένες με πολέμους και εξεγέρσεις, με πραξικοπήματα και εισβολές. Είναι όμως μόνο ο παγκόσμιος πολιτισμός που μετρά απώλειες από τέτοιες βαρβαρότητες;
Η απάντηση είναι αρνητική. Και έρχεται μέσω της έκθεσης που δημοσιεύτηκε από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τη Διεθνή Κλινική Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ πριν από λίγους μήνες υπό τον τίτλο «Καταστροφή πολιτιστικής κληρονομιάς: Οι επιπτώσεις των εκρηκτικών όπλων σε ένοπλες συγκρούσεις και μέτρα για την ενίσχυση της προστασίας» στην οποία υποστηρίζεται πως η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς προκαλεί έμμεσα «ψυχοκοινωνική,
