Το έργο της περιστρέφεται γύρω από τον διάλογο μεταξύ του βιολογικού και του κοινωνικού εαυτού και τις αντανακλάσεις τους στο σώμα. Η Μαρία Φωκά χρησιμοποιεί προσωπικές παθολογίες και μυθολογίες ως σημείο αναφοράς για την έμπνευσή της και στην έρευνά της αναφέρεται στις έννοιες των κυβόργιων και υπερανθρώπων. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι να δημιουργεί όχι ρούχα, αλλά σωματικές μηχανές, ενδυματολογικά γλυπτά, φορέσιμα αντικείμενα και προσθετικά. Τα γλυπτικά εξαρτήματά της αλλάζουν το σώμα με τη ριζοσπαστικότητα που χρησιμοποιεί την πρώτη της ύλη.
