Είναι εκείνο το βλέμμα που ενώνει τη συνάντηση της Μαρίας Κάλλας και του Γιάννη Τσαρούχη λίγο πριν από την πρεμιέρα της εμβληματικής «Μήδειας» στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου με ένα αγόρι από την Ηπειρο, που όταν αντικρίζει έναν ξένο να πλησιάζει στο χωριό του κάνει κατακόρυφο από τον ενθουσιασμό του για να τον χαιρετήσει. Είναι το ίδιο βλέμμα που κατάφερε να δει τη χαρά στα τραυματισμένα παιδιά που παίζουν στα ερείπια της Σεβίλλης του 1933 και την οργή στο πρόσωπο της κρατουμένης που εντοπίζει την πληροφοριοδότρια της Γκεστάπο η οποία την είχε καταδώσει λίγο πριν από τον επαναπατρισμό της,
