Η επιδαπέδια εγκατάσταση με έξι ταφές, πλαισιωμένες με επίτοιχα έργα μεγάλης κλίμακας με θέμα τη γη και τον ουρανό (εικ. 1), ενταγμένα σε μία αυτόνομη ενότητα με θέμα την ταφή, ήταν για μένα μια ξεχωριστή εικαστική χειρονομία του Γιώργου Χατζημιχάλη στο πρώτο μέρος της έκθεσής του, με τίτλο «Εργα από το 1966 έως το 2022», στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς.
Εργα που με έβαλαν σε ένα κλίμα αναστοχασμού και ανέσυραν ευαίσθητες προσωπικές μνήμες από το παρελθόν, που εντάθηκαν όταν πληροφορήθηκα ότι παράλληλα και η βρετανίδα εικαστικός Tracey Emin που ξεχωρίζω στήνει τη νέα της έκθεση στη Νέα Υόρκη με τίτλο «Lovers Grave».
