Επανέρχομαι στο θέμα των δημόσιων νοσοκομείων, μετά την πρόσφατη νοσηλεία μου στο Σισμανόγλειο και τη θετική μου εμπειρία από άλλο ένα σημαντικό κτίριο του Μεσοπολέμου, που ύστερα από σχεδόν 90 χρόνια εξακολουθεί να διατηρεί τις ποιότητες μιας υψηλού επιπέδου αρχιτεκτονικής που πραγματοποιείται τη δεκαετία του ’30, όταν ο μοντερνισμός εισέρχεται δυναμικά στην ελληνική πραγματικότητα.
Ενα κτίριο με εξαιρετικές οικοδομικές λεπτομέρειες και καλά υλικά, με τα παλιά ξύλινα κουφώματα, με ανακλινόμενους φεγγίτες με μηχανισμούς GU, για την εξασφάλιση του αερισμού μέσω της διαμπερότητας,
