Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, ο Μύρης όπως μας άρεσε να τον λέμε, βαδίζει μέσα στην τάξη, διασχίζοντας αργά τον διάδρομο ανάμεσα από τα θρανία. Είμαι στη Β’ Λυκείου, στην τρίτη δέσμη και ο Μύρης μάς κάνει Εκθεση, Λογοτεχνία και Φιλοσοφία. Το μάθημα είναι μαγευτικό, έχει έναν θαυμαστό τρόπο να μιλάει, ρήτορας με ξεχωριστή δεινότητα. Μπλέκει προσωπικές του ιστορίες με αφηγήσεις για ηθοποιούς και λογοτέχνες. Μας μιλάει για τον αγαπημένο του Ηράκλειτο και ξαφνικά μας λέει για τον Ροντήρη ή τον Σικελιανό.
