Συνεχίζοντας την αναφορά στο κομμουνιστικό ιδιόλεκτο, μετά τα εις -άτσια σημαντικά, μετά το πλένουμ και το αχτίφ, σειρά έχουν οι «παρεκκλίσεις». Εκτός, λοιπόν, από τις «τοπογραφικά» προσδιορισμένες παρεκκλίσεις («αριστερή», «δεξιά»), υπήρχαν/υπάρχουν και κάποιοι -ισμοί, που ισοδυναμούσαν/ούν με βαριά ολισθήματα για τον καλό κομμουνιστή.
Από τη φράξια (=τμήμα, μέρος, κομμάτι ενός οργάνου ή και όλου του κόμματος) έλκει, λοιπόν, την καταγωγή της η παρέκκλιση του φραξιονισμού. Τα μέλη μιας φράξιας, οι και φραξιονιστές καλούμενοι,
