Είναι αρκετή η φτώχεια, όχι μόνο στην Ελλάδα, της θεατρικής νέας δραματουργίας που αισθάνομαι κάθε φορά γραφικός να παραπέμπω σε παλιά μου κείμενα κριτικής θεατρικών γεγονότων που σημάδεψαν τη Μεταπολίτευση.
Το 1975 ο ιδιοφυής σκηνοθέτης και εκλεκτός, καρδιακός φίλος Σπύρος Α. Ευαγγελάτος, με το νεοπαγές τότε Αμφι-θέατρό του, μας χάρισε μια βαθιά θεατρική και λογοτεχνική εμπειρία με τη σκηνοθεσία και τη θεατρική προσαρμογή του «Ερωτόκριτου» του Βιτσέντζου Κορνάρου. Συμμετείχαν όλα τα σημαντικά και σπουδαία τότε στελέχη, και καταξιωμένοι πρωταγωνιστές οι περισσότεροι αργότερα,
